Dlaczego stosuje się progi podrzutowe?

Niestety, nie wszyscy kierowcy respektują ograniczenia prędkości – nawet w miejscach, gdzie zdrowy rozsądek nakazywałby szczególną ostrożność. Progi podrzutowe wymuszają gwałtowne zwolnienie – do prędkości około 5 km/h – i są wykorzystywane tam, gdzie inne metody okazują się nieskuteczne.

Przepisy dotyczące progów podrzutowych

Zasady montażu progów podrzutowych określa Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Gdzie można stosować progi podrzutowe?

Ze względu na swoją specyfikę, progi podrzutowe można instalować tylko w wybranych miejscach:

• Na drogach wewnątrzosiedlowych i terenach zamkniętych, gdzie konieczne jest ograniczenie prędkości do 5–8 km/h
• Na wjazdach na parkingi, tereny zakładowe i obiekty użyteczności publicznej – jako uzupełnienie bram i szlabanów
• Na parkingach i terenach wewnętrznych – jako sposób dyscyplinowania kierowców

Wyjątek: Progi podrzutowe można umieścić na drodze publicznej jedynie na przejściach granicznych, jako element wspomagający zapory typu U-13b.

Montaż i oznakowanie progów podrzutowych

Progi podrzutowe najczęściej wykonywane są z gotowych, prefabrykowanych modułów z gumy lub tworzywa sztucznego. Są łatwe w montażu, a ich uszkodzone segmenty można wymieniać.

Oznakowanie: Standardowo należy stosować znak poziomy P-25. Nie jest to wymagane, jeśli próg ma kontrastowe kolory (czarny i żółty) – typowe dla prefabrykowanych modeli. Dodatkowo wiele progów wyposażonych jest w elementy odblaskowe, co zwiększa ich widoczność nocą i przy złej pogodzie.

Kto podejmuje decyzję o montażu?

W przypadku dróg wewnętrznych (np. osiedlowych), o montażu progu podrzutowego decyduje zarządca terenu – może to być spółdzielnia mieszkaniowa, wspólnota, właściciel obiektu lub firma zarządzająca. W sytuacjach wyjątkowych (np. przejścia graniczne), decyzje podejmowane są przez odpowiednie instytucje publiczne.